Eğer anne iyi bir annelik yapıyorsa sadece bunların değil, bireyin karakterinin sağlamlığının ve kişiliğinin zenginliğinin de temellerini atar. Birey böyle bir temelle beraber eline geçen dünyaya ulaşma şanslarını yaratıcı bir şekilde kullanabilir ve kültürel miras gibi dünyanın ona sunduklarından faydalanıp bunlardan zevk alabilir. Bir çocuk hayata iyi başlayamadıysa kültürel mirastan ve dünyanın güzelliklerinden yararlanamayacaktır. Bu yüzden gerçekten sahip olunanlar ve olunamayanlar vardır. Bunun parasal güçle değil hayata yeterince iyi başlayıp başlamamakla ilişkisi vardır.
Emzirme konusu, kişinin yeterince iyi çevresel donanıma sahip olarak hayata başlayabilmesi gibi büyük bir sorunun bir kısmını oluşturur. Annenin “iyi bir meme”ye sahip olması bir deyim olarak kullanılır. Bunun manası genel olarak iyi ve tatmin edici bir annelik ve ebeveynlik yapmaktır. Mesela çocuğu sahiplenmek ve iyi bakmak, yaşamsal olarak emzirmekten daha önemlidir. Ayrıca doyurucu bir emzirilme dönemi geçirmiş bebeklerin bakımının yetersiz olabildiği gelişim süreçlerinde gözlenen aksaklıklardan, insanlarla ilişkilerindeki ve nesneleri kullanma yetilerindeki yetersizliklerinden-kötü sahiplenme ve bakmayla ilişkili olarak- fark edilebilir.
Kelime olarak meme ve emzirme tümüyle bebeğe annelik yapma tekniğini içerir, Bundan sonra memenin kendisinin ne kadar önemli olduğunun üzerinde durulabilir. Yani anneyi bebeğini emzirmeye zorlarken iyi bir annelik yapmanın önemi unutulmamalıdır. Bazen anne bebeğini emzirmek için çok mücadele verir ve bebeğe zor anlar yaşatır, ama burada etkenler bilincin dışından geldiği için bunu beceremez. Anne acı duyar ve bebek de acı duyar. Biberonla beslemeye geçildiğinde ikisi de rahatlayabilir. Böylelikle bebek yeterli beslenmeyi elde ettiği için tatmin olur.
Bazen de zaten bebeğini emzirecek olan anneyi, bu konuda aşırı zorlamak olumsuz etki eder. Çünkü bu anneyle ve bebeği arasındaki yakınlık hakkında doktorların ve hemşirelerin pek bir fikri yoktur. Normalde annenin ve bebeğin yakınlıkları hakkında öğüte ihtiyacı yoktur. Öğütten çok, annenin kendisine inancını güçlendirecek bir çevrenin sağlanmasına ihtiyacı vardır. Günümüzde bebek doğarken babalar daha çok onların yanında olabilmektedir. Baba, anne dinlenmeye geçmeden önce ilk anlarda bebeğini görmesinin önemini kavramalıdır. Bu, emzirmenin sağlanmasına benzer. Bazen bu durum anne emzirmek için çok çaba harcadığı halde başarılamayınca zorlayıcı bir hal alır. Anne kendi tepkilerini beklemelidir veya tepkileri bebeğini bekleyemeyecek kadar güçlü olabilir ve frenlenen süt akışını düzenlemek için yardım edilmelidir.
Doğumdan hemen sonra doktorlar ve hemşireler bebeğin ve annenin sağlığıyla meşgul olurken annenin, babanın ve bebeğin arasındaki ilişkinin önemini unutabilirler. Ama ilk dakikalar çok önemlidir ve sağlıklı bir şekilde geçirilebilmeleri için aile içindeki etkileşime önem verilmelidir.
Kendi iç çatışmalarıyla ve kendi çocukluk deneyimleriyle ilişkili kişisel zorlukları olan anneler de vardır. Bunlar bazen ayırt edilebilir. Emzirme konusunda zorlukları olan anneyi zorlamak, bunun sürdürülemeyeceği ve felakete dönüşeceği biliniyorsa doğru değildir. Anne sürdüremeyecekse ısrar etmemeli, başka bir besleme yöntemine geçmelidir. Belki bu anne ikinci veya üçüncü çocuğunda daha rahat emzirebilecektir. Bunun doğal olarak gelişmesi anneyi daha mutlu eder. Emzirilemeyen bir bebek için bile annenin fiziksel yakınlık kurma adına kullanabileceği birçok değişik yöntem vardır.