BİR İLETİŞİM OLARAK EMZİRME
Emzirme övülmediğinde bile doğal bir yol olduğu için ve bu yüzden de çok iyi nitelikleri olduğundan annelerin bebeklerini emzirmek yönünde bir eğilimleri vardır. Fakat çok farklı sebepler yüzünden annelerin bebeklerini emziremedikleri ama sağlıklı bir şekilde büyütebildikleri de görülmüştür. Bu, bebeğin başka yollarla da annenin fiziksel yakınlığı hissedebildiğini gösterir. Bunların yanında bir anne bebeğini emzirmeyi sürdüremediğinde insan üzülür çünkü bebek veya annesi veya her ikisi de bu deneyimden mahrum kaldıklarında bir şeyleri kaybetmektedirler.
Bu sadece hastalıklarla veya psikiyatrik bozukluklarla ilgili değildir. Bu konu daha çok kişiliğin zenginliğiyle, karakterin gücüyle ve mutlu olma kapasitesiyle ilgilidir. Aynı zamanda baş kaldırabilmeyle ve yenilikler yapabilmeyle ilişkilidir. Gerçek gücün bireyin doğal yollarla ilerleyen gelişim sürecine bağlı olduğu doğrudur. Ama bu güç pratik hayatta korkunun, kızgınlığın ve çökkünlüğün gücünün arkasında kalabilir.
Önceleri çok farklı görüşler olmasına rağmen artık emzirmenin önemi daha iyi anlaşılmıştır. Artık mamayla beslemenin emzirmeden daha iyi olduğunu düşünen doktorların sayısı çok azdır. Beslenmenin fiziksel öneminin yanında, bebeğin sadece kemikten ve etten oluşmadığı unutulmamalıdır. Bireyin akıl sağlığı, annenin sağladığı kolaylaştırıcı ortam sayesinde daha en başından beri gelişimini sürdürür. Bu ortam bebeğin kalıtımla gelen kalıplara göre doğal büyüme süreçlerinin ve çevreyle etkileşimlerinin geliştiği yerdir. Anne böylelikle, farkında olmadan, sağlıklı bir zihnin dayanaklarını ve temellerini oturtur.